BUGUN BENİM DOGUM GUNUMMMMM

Çekirdek bir ailede büyüdüm ben.. Yetmezmiş gibi çalışan anne-babanın ıssız evinde büyüdüm.. 5 yaşında gittiğim anaokulu "cennetim" olmuştu..
Hafta içi 5 gün 9'dan 3'e kadardı cennet saatlerim... Sonrası yalnızlık.. Sonrası sıkıntıı....
 İnsanlar haftasonlarını iple çekerdiii, anlamazdım.. Onlar yaz aylarını çok severdi, anlamazdım..Aksine yaz gelmesin isterdimm Oyun hiç bitmesinn! 
Annemin her an tutamadığı elimi ' arkadaşlarım hiç bırakmasın !! Çünkü;
arkadaş candır, arkadaş güvendir, arkadaş sevgidir, arkadaş eelencedir..
 Oysa şu saydıklarım bir çok insan için Aile demektir dimi.. Küçük yaşlarda karıştırdığım kavramlardan mııdır şimdi yaşadığım bu ruh hali bilmiyorum..
Öyle ya onlar benim kendi kurduğum özene bözene büyüttüğüm ailemdi..
Sanki Tanrı bu şerefi bana bahşetmişti.. Ayrı coğrafyalarda bile bulduğum kardeşlerimi ailenin diğer üyeleriyle tanıştırmanın heyecanını duyardım içimde... Bir kavuşmaydı bu.. oyun içinde..Sanki Tanrı ile saklambaç oynuyorduk ve herbirimiz farklı yerlere saklanmıştık..Ancak ve ancak hepimiz bir olduğumuzda ulaşabilcektik O'na.. 
şimdi dolu dolu 27 senenin sonunda anladım ki sadece kendimi kandırmışım.. kavramları karıştırmışımmm.. abartmışımm.. Ben ne kadar çok üstüne düştümse kendi kurduğum ailemin bi o kadar şiddetli oldu ayrılışlarımız savruluşlarımız... Oysa öğrendiğim bir şey vardı ! Dünya bizim düşündüklerimzin yansımasıydııı! Biz ne kadar çok seversekkk o kadar çok sevilecektikkk... ne kadar güzel bakarsak o kadar güzelleşecekti... sarsılmaz sandığım inancım bugün sekteye uğrasada bir şey daha öğrendim.. Önce Ben !! dışarıya harcadığım onca emeğin sevginin enerjinin % kacını kendime harcıyordumm ?? bunu dün gece ağlarken farkettim böyle mi seviyorsun kendini Damla? bu muydu sevgi anlayışın? gözlerinin haline bakk! ya yüreğinn?? işte o zaman ışıldadı gözlerimmm... 
İçimdeki mızmızlanan çocuğa sarıldımmm.. o kçk korkak çocuğa biz bize yeteriz dedimm.. önce bizz bir olduğumuzda dünyada bir olcaktı çünküü..
ve şimdi yeni bir döneme girerken sadece ve sadece çocuk yetiştiren yada dünyaya getirmeye niyetlenen arkadaşlarıma hatırlatmak istediğim şey: Siz siz olun çok zor şartlar altında kalmadıkça çocugunuzdan esirgemeyin kokunuzuu.. Terkedilmiş hissedip sevgiyi dışarda aramaya başlıyor insan... sonra hatlar karışıyor böyle :) 
Kırgın ve küskün bıraktığım 27 senesinden sonra şimdi beklentisiz karşılıyorum yeni zamanı...
tükenmek bilmeyen sevgilerimle.....
Dml